Moenie Worrie nie!

Het is al weer heel lang geleden, maar hier gaat alles goed met mij.

Er zijn al weer vier weken voorbij gevlogen, wat gaat de tijd toch snel! Ik ben hier met zoveel dingen tegelijk bezig en heb nu een avondje vrij gemaakt om weer wat te schrijven op mijn blog. Ik ben net terug van de Yoga – hi hi ja sommige van jullie zullen wel denken – Esther en Yoga, maar eigenlijk is het best leuk. Ik ben nu drie lessen geweest en zal volgende week ook weer gaan. Ik dacht eigenlijk dat ik nog best lenig was, maar kom er nu achter dat dat toch niet zo is. Je gebruikt soms spieren, waarvan je niet eens wist dat je ze had. 

Het is hier op dit moment heel koud, vooral in m'n huis, waardoor ik vaak vroeg in m'n bed lig. Lekker warm onder de dekens :-) neem me dan vaak voor om nog van alles op m'n computer te doen, maar val dan toch langzaam om. 

Ik wil jullie allereerst allemaal heel erg bedanken voor het geld wat is overgemaakt- ik heb nu totaal al 2000,- euro voor mijn afscheidscadeau en ook al een bedrijfje gevonden die wil helpen met het maken van een cheque, die ik dan kan overhandigen. Zij doen het design en printen het uit op een meter breed blad – dus dat wordt ook dankzij jullie een super mooi cadeau. Ik ga de cheque op 17 juni op mijn afscheidsetentje overhandigen. Ik vind het wel echt heel jammer dat Ryan de 18e komt en daar niet bij kan zijn :-(, Jacquie - mijn baas vertrekt op de 19e naar Europa en moeten daarom het diner op de 17e doen. Dit wisten we bij het boeken van de tickets niet van te voren, helaas!!!!
Ik ga zeker een paar mooie foto's plaatsen op mijn blog zodra ik de cheque heb gegeven. Ben zo benieuwd naar alle reacties en ga deze ook zeker met jullie delen!!! Dankzij iedereen die al zoveel geld heeft overgemaakt, kan ik hier een super mooi kado achterlaten!

Ik weet eigenlijk niet waar ik moet beginnen, maar zal starten bij de week van 5 mei. We hebben die week op dinsdag alle kinderen van het Early Learning Center de Red Balloon Goodybags gegeven – wat waren ze blij. ’s Ochends ben ik langs Le Quartier Francais gereden – dat is een chique restaurant met een bekende Nederlandse chef kok hier in Franschhoek – zij hebben de cup-cakes gemaakt voor dit feest. Alle kinderen hier zijn dol op zoete dingen – tja eigenlijk is dat overal in de wereld. Maar ik denk dat de kinderen hier dat wel als een specialer iets zien. Er waren zelfs kinderen die hun cup-cake niet helemaal opaten en deze meenamen in hun lege lunch boxjes – om dit dan thuis te kunnen delen met hun broertjes en zusjes.  Ik ben in die week ook begonnen aan een stuk voor in de Tatler – dat is het lokale krantje wat eens per maand hier in Franschhoek wordt uitgegeven. Ik heb een artikel geschreven in het Engels over de Red Balloon dag hier in Franschhoek en Kusasa. Ben erg benieuwd of ze het hele artikel zullen overnemen en mijn foto zullen plaatsen? Ik zal het jullie laten weten als het in de krant heeft gestaan.

Afgelopen weken heb ik veel huiswerkbegeleiding gedaan op de Franschhoek Middelbare School. De kinderen zijn best stout – stiekem filmpjes kijken op internet, spelletjes spelen op de computer en proberen zich op de aftekenlijst te krijgen en dan alsnog weg te sneaken. Maar Teacher Esther kent die trucjes wel van vroeger en ik probeer daarom ook streng te zijn. Als ik dat niet ben met die oudere kids, nemen ze een loopje met me. Afgelopen week waren ze wel wat serieuzer geworden – dit komt helaas niet alleen door mijn invloeden, maar voornamelijk door de examens die deze week zijn. Ze zijn allemaal hard aan het studeren en erg zenuwachtig. Het is namelijk zo, als een van de kinderen slecht blijft presteren heeft hij/zij kans om buiten het project te vallen en dat betekend dat niemand hun schoolgeld meer zal betalen. Dit realiseren ze zich in deze periode des te meer. The Kusasa Project betaald dit schoolgeld voor hen en zorgt ervoor dat ze alle school benodigdheden krijgen, zoals schrijfblokken, passers rekenmachines etc.

Het is wel erg in welke omstandigheden veel van deze kids leven. Het regent hier nu heel veel en is erg koud (’s ochtends is het 7 graden). Ze dragen geen jas – alleen hun uniform om naar school te gaan (broek, leren schoenen, hemd ,trui en een colbert) en lopen ’s ochtends, voordat het licht is, in de gietende regen door de straten, met hun colbert boven het hoofd - als soort regenkap en sommige kids nemen een handdoek mee van thuis om dit boven hun hoofd te houden – als een soort paraplu. Ik lig nu soms ’s nachts wakker van de wind en regen en denk dan soms dat mijn dak van mijn huis zal waaien. Wanneer ik dan 's ochtends om half 8 aar school aan het rijden ben weet ik dat ik niet moet klagen. Veel van deze kinderen wonen gewoon in een krot en kan me echt niet voorstellen hoe dat zal zijn in zo’n storm. Vaak zijn hun kleren nat en slapen zij 's nachts gewoon op de koude grond.

Op vrijdag 9 mei hadden we een speciale middag georganiseerd voor de High School Kids. Er is hier in Franschhoek een soort mini bioscoop – deze hadden we gereserveerd voor een middag. Athi – een jongen die nu aan de Universiteit studeert hadden we uitgenodigd om daar een presentatie te komen geven. Athi heeft zijn middelbare school af kunnen maken met behulp van The Kusasa Project en is opgegroeid in de township hier. Hij heeft verschillende dingen verteld over zijn middelbare schooltijd en over hoe het is om nu te studeren aan een universiteit. Hij had 5 andere vrienden mee – die allemaal blank waren - en ook zij hebben veel dingen verteld. Bijvoorbeeld over hoe zij Athi hebben ontmoet, wat zij nu doen op school en wat ze moeilijk vinden. Vooral het plannen van hun huiswerk vinden ze lastig. We hebben die dag afgesloten met het kijken van een film, met donuts en cola erbij :-) Dit was voor alle kids echt een groot feest.

Als ik nu terug denk aan die dag – was het echt leuk om te horen welke vragen de kinderen aan Athi stelden. Zij zien hem als een groot voorbeeld en doen allemaal hun best om uiteindelijk ook toegelaten te worden aan de Universiteit.

Welke vragen werden er zowel gesteld?
Bijvoorbeeld Athi op welke leeftijd is het denk je goed om een vriendje of vriendinnetje te krijgen? Hoe deed jij dat?- heb je vriendinnetjes gehad en kon je dan nog wel studeren? Maar ook gewoon over huiswerk maken en normale school vragen – hoe het was op de universiteit en of je daar wel echt nieuwe vrienden kunt maken.

Het waren echt leuke gesprekken, maar ook wel een moment dat ik bij mezelf dacht – poeeeeh wat ben ik oud aan het worden. Hi hi ja zij zien mij ook echt als een oude vrouw. Ze vinden het gek dat ik niet getrouwd ben en vragen: "Waar is dan je man? En kun je je kinderen dan zomaar achterlaten in Nederland? Waar is Nederland en Europa nou precies? Ik heb ze nu al verschillende keren dingen op internet laten zien.

Toch wel leuk dat ze dit soort dingen nu durven te vragen en dat ik ze bijna nu allemaal bij naam ken, maakt het ook echt veel leuker. Tja die namen – soms weet ik het nog steeds niet. Het valt niet mee hoor! Je moet denken aan Siseko, Aphiwe, Wandisa, Litho, Esona, Zandiseli, Zuko, Zhane en ga zo maar door.

Wat ook grappig was – zij vroegen mijn naam en gingen op internet googlen of ze mij konden vinden. Door de Nieuwjaarsduik komt mijn naam wel verschillende keren voor. Ze vroegen zich af of ik niet heel beroemd was – alleen beroemde mensen kun je toch vinden op internet?

Naast de middelbare scholieren die ik met huiswerkbegeleiding help ben ik twee keer per week op een lagere overheidsschool leesles aan het geven. Ik heb ik mijn eigen Reading Class. Ik lees en schrijf met de kinderen en probeer hen Engelse woordjes te leren.

De klassen bestaan uit ongeveer 30 kinderen. Van deze klas gaan 10 kinderen, die al beter kunnen lezen, naar de bibliotheek. Daar helpen een paar moeders om met deze kinderen in kleine groepjes te lezen. Ze krijgen hier veel meer 1 op 1 aandacht, waardoor een aantal kinderen straks wel goed de Engelse taal zullen beheersen.

Ik kom 's ochtends om iets voor 8 de klas in, stuur dan die 10 gevorderde kinderen naar de bibliotheek en ik blijf dan in de klas en probeer met de overige 20 kinderen te lezen en schrijven.

Het gaat me nu best aardig af – heb deze maand bedacht dat we het eens anders zouden kunnen proberen. Ik heb de kinderen gevraagd om in een kring te gaan zitten in plaats van allemaal voor mij op de grond – dit leek een eenvoudig idee, maar kostte me 10 minuten om een soort van kring te creëren – ze wisten gewoon echt niet hoe dat moest. Ben nu aan het oefenen met de kinderen (ze zijn 7-8 jaar) om zelf te lezen 1 voor 1. Dit in plaats van alleen maar klassikaal. Ze vinden het echt heel spannend en sommige lukt het ook echt niet om zelf de woordjes te lezen, maar zo help je ze wel meer dan dat ik het voorlees en ze mij gewoon nazeggen.

Soms kom ik wel in grappige situaties - Zo zat een meisje met haar boekje ondersteboven en deed net alsof ze aan het lezen was met haar vinger wijzend van links naar rechts. Soms weten ze bepaalde Engelse woorden, maar weten dan niet precies wanneer ze deze moeten toepassen of begrijpen mijn vraag gewoon niet. Zo vroeg ik vorige week in de klas – What do we eat? What do you eat? Heb toen ook voorbeelden gegeven – in the morning for breakfast bread, milk…. In your break – you eat fruit…… What do you eat? Bread…. Meat…..
Er zat toen een meisje achter in de klas en die stak haar hand heeeeel hoog in de lucht – ze wilde zo graag antwoord geven op de vragen en het antwoord was: Dog… Ik vroeg haar – neee jij eet toch geen honden? – waarop alle kindjes begonnen te lachen, maar ze wist het daarna wel te verbeteren met banana.

In mijn vrije tijd heb ik de afgelopen weken een paar keer paardgereden – dit doe ik dan op zaterdagochtend of zondag. Vroeg op en heerlijk de hele ochtend buiten, kan soms 's maandags niet meer normaal op mijn stoel zitten, maar gaat ook weer over na een paar dagen.  Heb twee weken geleden ook een hike van 5,5 uur de bergen in gedaan – dat was echt een rare dag. We begonnen met regen, onweer en bliksem en in de loop van de ochtend werd het droog. Op sommige plaatsen was het een mooi pad wat we konden volgen, echter moesten we ook over de rotsen, door de bosjes en rivierbeddingen heen. We zijn wel tot de hoogste top gekomen en hadden daar super mooi uitzicht!

Afgelopen weekend ben ik voor het eerst de echte golfbaan op geweest. Dit ging best aardig voor de eerste keer, maar moet vooral oefenen om het korte spel te leren spelen en vraag mij ook niet welke club ik moet gebruiken – ook dit moet ik nog leren. Heb nu ondertussen 9 golf lessen gehad, zal deze week nog 1 les hebben en volgende week de laatste. Kan ik als Ryan hier is vanaf volgende week woensdag fijn een keer met hem gaan oefenen.

Heb hier ook een vrouw uit Engeland leren kennen – zij heeft veel contact met Jacquie - mijn baas en werkt voor Hope Through Action.  Deze organisatie is hier, in Franschhoek, een sporthal aan het bouwen voor de township inwoners. Deze sporthal wordt begin 2015 opgeleverd. Met Sandra ben ik verschillende dagen in de weekenden gaan paardrijden en  we zijn ook samen een dag naar Kaapstad geweest. We hebben toen de hele ochtend rondgewandeld over The Old Biscuit Mill market- dit is een hele grote markt met veel verse lekker dingen en ook van die leuke design winkels. Na afloop zijn we rond een uur of 2 naar de Kirstenbosch Botanische tuinen gereden en hebben daar de rest van de middag rond gewandeld. Dit was echt bizar – wat zijn die tuinen mooi aangelegd en je hebt vanaf daar uitzicht over de hele stad.

De week daarop was Sandra jarig en zijn we met een klein groepje wat gaan eten in het Franschhoek Cafe. Het was erg gezellig die avond.

Op donderdag 22 mei ben ik naar een Culturele avond geweest van alle High School kinderen. Wat een avontuur was dit. Samen met een collega, Kerstin, hadden we om 18.30 uur afgesproken. De entree was 10 rand – dat is 70 cent. Ik was daar iets eerder dan Kerstin en ben alvast in de zaal gaan zitten. Er waren nog 5 andere blanken mensen – voelde me wel een beetje zitten. Maar wat was het leuk – er waren kinderen die gedichten voordroegen, liedjes zongen en er werd vel gedanst. Maar publiek zoals hier dat vind je bij ons thuis niet – mensen sprongen op uit hun stoel, zongen mee en er werd heel veel gejoeld en gefloten na afloop. Sommige mensen gingen echt helemaal uit hun dak – echt zo bizar – dan is het bij ons maar een stijve en saaie bedoeling allemaal.

Afgelopen weken ben ik voor mijn werk veel bezig geweest met een nieuwe mailing, een brochure en kijken naar de mogelijkheden voor verbetering van de website. Ik heb nu verschillende gesprekken gehad met een marketing bureau in Franschhoek, die dit allemaal voor niets willen doen. Echt zo cool. Zij doen veel websites en maken veel dingen voor grote safari lodges en ook voor chique restaurants. De mailing is nu bijna klaar, echter moet ik nog achterhalen naar wie die moet worden verstuurd en of we hem kunnen linken met de huidige website. Hi hi toch handig dat ik dit soort dingen ook al eerder voor Unox heb gedaan. Weet tenminste een beetje waar ze het over hebben in deze digitale wereld. Maar kom ook wel weer veel verrassingen tegen. Heb nu nog een week om dit goed op te zetten, maar hoop dat dat nog gaat lukken. Doe mijn best, maar heb soms input nodig van andere en dat gaat niet zo snel als dat ik zou willen. Ik moet gewoon geduld hebben en kan er altijd voor zorgen dat het klaar ligt voor collega's om het later af te maken. Ik vind het belangrijk dat het plan klaar is en we enig idee hebben van timings en bijkomende kosten - dan kan iemand anders het zo oppakken.

Vorige week ben ik bij een collega gaan eten – dat was echt gezellig – zij woont vlak bij mij, naast een grote boerderij op een heuvel. Door alle regenval was de weger naar toe een grote modderpoel waar ik met de auto door moest – dus dan is de 4W drive best handig om te hebben. Ik denk echt dat ik er niet had kunnen komen en vast zou zitten in de modder als ik die niet had gehad. Deze collega heet Fran en heeft twee zoontjes. Echt super leuk – ik heb voor haar twee zoontjes (4 en 6 jaar oud)  een Jip en Janneke boek in het Engels voorgelezen en ze vonden het prachtig!!! Toen hop hop op de rug van Esther naar bed en ben die avond naar huis gegaan met een heerlijk fleece-deken. Deze mag ik lenen en heb ik nu op de bank ook helemaal om me heen gewikkeld. Met naast mij een elektrisch kacheltje wat ik van Clive en Joanne tijdelijk in bruikleen heb.

Op ons Early Learning Centre hebben we bezoek gehad van Tom Shoes. Zij kwamen aan met 150 paar schoenen voor alle kids. Dit was niet zo goed georganiseerd en we wisten ook niet wanneer ze zouden komen. 1 ochtend hebben de mensen van Tom Shoes schoenen uitgedeeld, maar ze hebben ook hele dozen achter gelaten. Het was aan mij de eer om alle kindjes te voorzien van een tweede paar. Ik had echt geluk dat veel kids de eerder gekregen schoenen al droegen, dus kon ik de maat in de schoen zien en hen een extra paar geven. Dat leek simpel, maar ook een deel had gewoon andere schoenen aan en ja leuk hoe vind je uit welke maat zij hebben. Dat is gewoon schoenen uit en passen maar. Je weet echt niet wat je ziet. Uit sommige schoenen kwamen hele zandbakken en ook de sokjes die ze droegen waren niet allemaal even schoon. Vooral de kinderen met rubberen laarzen – je wilt niet weten hoe vaak ik mijn handen die dag heb gewassen en gedesinfecteerd heb met anti-bacteriën spul.

Maar al met al, aan het einde van de dag waren ze wel weer allemaal super blij met hun nieuwe extra paar schoenen.

Op vrijdag 30 mei was ik een dagje vrij – die dag ben ik naar Somerset West gereden. Daar ben ik geslaagd voor een duikpak, schoenen en een nieuwe snorkel voor onze trip naar Mozambique. Daar zal ik jullie later in mijn volgende blog meer over vertellen :-) Ik ben daarna doorgereden naar Strand en heb heerlijk bij de zee wat rondgelopen.

De volgende dag op zaterdag heb ik 300 km gereden. Ben naar Cape Point geweest, naar de Boulders – pinguins gezien en heerlijk drankje gedaan in Kalkbaai.

Op de terugweg langs Kommetjie en toen weer naar huis.

Eenmaal thuis aangekomen werd ik uitgenodigd, in het huis van de eigenaar van mijn huis, voor een etentje en een avondje poker. Ik had nog nooit gepokerd in mijn leven, maar ondanks dat was het erg gezellig.

Vorige week dinsdag was een bijzondere dag. We zijn op schoolreis geweest naar t Aquarium in Kaapstad, met 40 kinderen van het Early Learning Centre. Je had de gezichten moeten zien. Ze vroegen zich af of sommige vissen wel echt waren. Echt zo leuk en wat een groot avontuur met 40 kids door Waterfront – ze waren een ware attractie voor de toeristen en zijn regelmatig gefotografeerd en gefilmd. Als afsluiting hebben we daarna geluncht in de Mac Donalds. Sommige van hen hadden nog nooit een hamburger gegeten. De frietjes en cola waren als eerste op, maar veel hamburgers gingen mee terug in de bus om thuis te laten proeven. Ik betrapte me erop dat ik toch soms moet omschakelen. Zo had een van de kinderen zijn friet laten vallen op de grond. Waarop ik zei – neeeeee niet van de grond eten bah. Maar terwijl ik het zei dacht ik al – tja deze vloer in de Mac is waarschijnlijk veel schoner dan bij hen thuis. Laat ook maar – ze zijn dat gewend.

Het heeft nu afgelopen week veel geregend en gisteren ook gestormd! Vanaf morgen wordt het weer weer wat beter – verheug me er weer op om alles open te kunnen zetten. In mijn huis is het erg koud, maar ik mag niet klagen. Er zijn kinderen die niet naar school kunnen of hun examens missen, omdat alles nat is en ze niets hebben wat ze aan kunnen trekken. Ik leer hier wel echt om te relativeren, wij mogen echt niet klagen over alle dingen die tegen zitten. Als je hier hoort wat er allemaal gebeurd bij kinderen thuis…. Dan ben ik echt een grote bofferd!!! Al deze kinderen zien veel drank en drugs gebruik om hen heen, hebben niet een plekje om even lekker op te warmen en hebben geen sanitaire voorzieningen. Ik heb afgelopen vrijdag een jongen van 16 geleerd hoe hij een normaal toilet moet gebruiken, nadat ik na hem naar het toilet wilde gaan en alles onder de plas zat. Eerst dacht ik, ik overdrijf om te vertellen dat hij de bril omhoog moet doen en in de pot moet plassen, maar ze zijn dat gewoon echt niet gewend en niemand die hen verteld hoe dat eigenlijk moet. Vandaag kwam ik hem tegen bij de deur van ons kantoortje – hij wilde naar binnen gaan en zei tegen hem: “ Zandisile – je bent niet vergeten waar we het vrijdag over gehad hebben – laat me nooit meer zo’n vies toilet zien. Yes Miss zei hij en vertelde me soort van trots dat hij het weekend had geoefend. Hoe bizar is dat!!!

Het mooiste verhaal van afgelopen week wil ik tot slot nog met jullie delen. Dit was op vrijdag.  Het was een uur of 2 en er waren veel kinderen van de Middelbare school bij ons op kantoor. Zij komen dan een boterham eten en mogen gebruik maken van de computers. Ik vroeg aan de kids – wie wil er met mij mee naar het dorp, ik moet naar de Bookshop. Jaaa zei een van de meisjes – het was Zahne – 13 jaar oud. We zijn naar het dorp gereden en hebben een tijdje rondgesnuffeld in de bookshop – waar ik kaftpapier ging ruilen. Daarna liepen we langs een gallery. In deze gallery had ik die week twee schilderijtjes gekocht en de eigenaar zwaaide naar mij. Ik vroeg Zahne – wil je eens binnen kijken? Ja dat vond ze wel wat. Heb haar uitgelegd hoe schilderijen worden gemaakt – vaak eerst de lichte kleuren en dan zwart als laatste. Hoe dat wordt opgebouwd en veel schilderijen echt goed met haar bekeken – sommige waren met kraaltjes gemaakt – ze keek haar ogen uit – ook die eigenaar vond het prachtig. Dit soort kleine dingen is voor de kinderen hier echt een uitje en zullen ze niet snel vergeten. Toch echt leuk als je ze dat soort kleine eenvoudige dingen kunt laten zien.

Nou voor nu is dit het weer. Ik zal jullie volgende week nog weer een update geven. Het zal niet weer een maand duren :-).

Tot snel weer en veel liefs en groetjes uit Zuid Afrika!!!!

Kijk voor meer foto's in de map Juni 2014 en in de map  ook paar nieuwe filmpjes toegevoegd :-)